"my brother lives over there..."

Na een paar wilde en heerlijke ritten (kwa uitzichten dan), waarbij goede vering onontbeerlijk bleek te zijn, zijn we ondertussen aangekomen in Kisumu…
Maar laten we vooral niet voorlopen op de zaken, voor Kisumu was er Kabodo met de ongelooflijk sympathieke Mama Martha (ken je de ietwat mollige zwarte vrouw uit de tekenfilmpjes van Tom&Jerry? Voila: Mama Martha).

De trip (zonder tripstick) naar Kabondo was te vergelijken met een wildwaterparcours maar dan door stoffige “wegen”. Bij het rijden over de putten, nog nooit waren ze zo diep, voelde je je ruggengraat meetrillen… Door de Rift-Valley rijden was echt de moeite… nog een kudde giraffen en zebra’s gespot, helaas weer te ver voor een deftige foto… De binnenverluchting van de jeep heeft ook nu weer heel de tijd aangestaan, ditkeer voor het stof. (IN Nairobi was dit voor de giftige gassen)

Na 6.5uur bereiken we dan toch heelhuids en zonder ernstige breuken onze primitieve hut. Temidden van een groene oase staat de hut, samen met Mama’s woonst en nog wat andere barakken (waaronder de wc -jaja, de put in de vloer- en het buitenmaatse kippenhok). 3 dagen zonder electriciteit en stromend water, nachtelijke muggenaanvallen, slapen in netjes, padden die stiekem de hut binnendringen, locale gerechten (erg lekker allemaal, behalve ben ik geen fan van stenen in mijn mais en is luk geen fan van linzen… -punt), wandelingen door de groene omgeving en locale bewoners die steevast op ‘Hello!’ ‘Fine!’ antwoorden en dan even een ‘korte’ familiegeschiedenis geven van waar welke broer woont, wat zijn werk is, waar zijn werk is en hoeveel dochters, zonen, nonkels,… ze elk hebben.
Een ontmoeting gaat hier dus als volgt: een handdruk (ookal kom je dus gewoon iemand tegen tijdens een wandelingetje in de brousse…) dan een kleine ‘hello-finethankyou-howareyou-yes-…-yeeeees-…-my brother lives over there’ en dan weer een handdruk ookal was de vorige nog maar 28 seconden geleden (bij dit alles wordt gemiddeld ook nog eens 7keer ‘thank you’ gezegd –ookal is ons nooit echt duidelijk wat we precies gedaan hebben)… en dan kan je weer verder. (de volgende gaan begroeten…)
Maar neem dit absoluut niet als een slecht woord over onze ervaringen hier! Vriendelijk als ze zijn word je vaak uitgenodigd voor een thee in hun hut, en zwaaien ze breed glimlachend reeds van ver bij het zien van onze (witte) hoofden.
En zweeeeeten dat we hier hebben gedaan… liters.

Nadat we Kabondo hebben bewandeld, bezweet en panoramagrafisch gefotografeerd (en de familiegeschiedenis kenden van half het dorp, kijk eens, kijk eens) vertrokken we richting Kisumu, een kleine stad ten oosten van het Victoria-meer. Veel bodaboda’s (een fietser met –volledige en werkende- fiets die je taxigewijs achterop neemt richting waar je maar wil, maar nog niet echt gebruik van gemaakt…), veel auto’s (pas op ze rijden aan de andere kant , eeeeeerst rechts kijken, dan pas links…), veel kleine winkeltjes, een markt, een groot park (waar je nog maar je fles water bovenhaalt en de bedelaars komen op je af, allen denkend dat je van Amerika bent en geld strooit) en standjes op straat met –af en toe illegale, maar vooral ook hilarische- goederen (zoals daar zijn: een diploma ‘medicijnen’, voorgeraapte stenen –wtf?-, rubberen stempels –wtf?- en soeepper-illegale kopies van DVD’s…)(ons kopieke van de film ‘300’ werkte anders wel vlotjes, de best spendeerde anderhalve euro van ons leven)

We slapen in Sooper Guesthouse. De grapjassen hadden een kleine fout gemaakt bij de reserving (dan doet ge nog moeite om gvdmm op voorhand te reserveren…) en als gevolg sliepen Luk en ik de eerste nacht gezellig samen. Vandaag verhuisd naar een grotere kamer (pakweg 3 keer zo groot als de vorige) met terras.

Nu even bloggen en sewwes weer op pad. Foto’s opladen zal voor een andere keer zijn, de cybercafés hier gaan aan een snelheid van 64kb! (supertraag naar onze normen, als in de inbel-verbindingen van 10jaar geleden)
Soit, we trekken de stad in…
On your marks, get set, ready, GO (dixit Mama Martha eergisteren om ons de deur uit te jagen toen ze wou gaan slapen…)(ghehe…)