Verdronken Masaï

(om te beginnen: we hadden enig beeldig beeldmateriaal, foto's die zo de wereldpressphotgrapherpulitzernobelaward zouden winnen, maar helaas moeten we die u onthouden... na 45minuten proberen één enkele foto up te loaden- van de achttien genomineerde- geven we het uiteindelijk op voor vandaag... morgen hopelijk beeldmateriaal

bij deze is dit probleem eigenlijk al opgelost en staan de foto's er dus al WEL tussen)

de blog:

Enkele dagen geleden eens richting Ogango-market getrokken. Deze middle-of-nowhere-plek werd door de regering uitgekozen als DE plaats om een nieuwe markt te herbergen en de verkopers van Kondele-market te herlocaliseren. Stiekem was deze regering daarbij vergeten dat geen enkele matatu langs deze vlakte rijdt en bijgevolg iedereen zijn waren ne kilometer ver zou moeten zeulen, naar een markt waar er nooit iemand passeert om ook maar één tomaat te kopen.

Ogango market

Alle kiosks van Kondele zijn buldozegewijs met de grond gelijk gemaakt (we heben enig beeldig beeldmateriaal hiervan) in de hoop dat de verkopers van Kondele het beloofde land in Ogango zouden vinden. Maar de verkopers kwamen –pompom- de dag erna weer naar het drukste kruispunt in Kisumu, met name hetzelfde Kondele. Ogango bleef extreem leeg en is momenteel een verlaten spookmarkt (naar de gost-towns die je hier en daar in Amerika tegenkomt). Zeer uitgekiend plan daar!

Luk in het Moeras /Hotel in Ogango-market

Nadat we op Ogango-market alles hadden gezien (wat vrij snel ging) klampten we twee bodaboda’s aan om ons naar Nairobi-road te brengen en zo de wijdere omgeving van Manyatta te ontdekken. De route liep door een duidelijk minder bevolkt deel. Grotere huizen met hier en daar wat agricultuur. Veel rustiger en een pak minder ‘musungu-geroep’.

Luk op der bodaboda

Onderweg kruisten we ergens twee Masaï’s op een fiets (twee Masaï’s op een fiets!). In tegenstelling tot ons besloten ze om een diepe regenplas al fietsend te trotseren (wij stapten vrolijk af en huppelden een beetje langs de kant van de weg naar de andere kant van de plas).

De moedige Masaï ging het als volgt af:

-de trapper versnelt, dit om met zekerheid de overkant te halen, achteropzitter trekt de voeten alvast op, giganstische glimlach richting ons, voetgangers aan de kant, full-speed benadering van de plas, de overkant bereikt! (Proficiat)

-de fiets bolt tot stilstand op de heuvel, voldane glimlach van beide masaï. Opdracht volbracht!

-hun glimlach trekt iets of wat weg als blijkt dat zwaartekracht de bovenhand haalt en de fiets iets of wat achterwaarts richting plas begint te bollen, versnelling van de fiets in tegengestelde richting, de glimlach verstart, paniek slaagt in, alom onheil op hun gezicht te lezen, de fiets bolt tot stilstand temidden van de plas… (de rest kan je raden en hilariteit van de omstaanders natuurlijk, waaronder wij)(maar ze konden er ook wel mee lachen en staken erg vrolijk hun duimen op toen ze met natte voetjes de plas uitstrompelden)

Masaï's in full-speed

Soit, we hebben dus een groot deel verkend van de wijdse omgeving rond Koyangomarket: het was erg boeiend en leuk om een langere tijd achterop een fiets door de Afrikaanse savanne te bollen en hier en daar een fotootje te trekken. We hebben ook onze twee zwoegende en zwetende fietsers op een coke getrakteerd, redelijk vreemd volgens hun maar ze waren er alvast enthousiast om.

Chips na soda / HET archetype-cactus

Zwaartekracht tartende tonnen

/Fysisch logische gestapelde tonnen

De voorbije dagen hebben we zo veel mogelijk info proberen verzamelen van de verschillende ngo’s, cbo’s en lokale instanties. Deze laatste zijn er echt bijzonder veel. Een poging tot opsomming: the ministry of housing, the ministry of land, the ministry of public works and roads (met de DRE) (spreek uit: de di-ar-ee)(de District Road Engineer dus), the municipal building office (met Town Planning Department/Town Engineering Department/Environmental Department), the physical planning office, survey of housing, district development office, district officers office, district commissioners office, provincial commissioners office, district water office, … and so on and so on. En natuurlijk word je van het ene naar het andere gestuurd met de belofte dat je daar wél zal vinden wat je nodig hebt. (en meestal moet je dan ‘morgen’ nog maar eens terugkomen, want ‘hoho… onverwacht binnenvallen’ voor informatie… dat is even een blokje te veel van het goede)

De gouden schoen

/De zilveren schoen

Soit, hier en daar vinden we wel wat info maar dat loopt heus niet van een leien dakje. Wel heb ik onlangs wel eventjes geluk gehad daar.

-Ik was ’s ochtends langs meneer Obera van de gemeente gegaan met de belofte dat hij me perfectly ging verder helpen. Natuurlijk kon hij me niet meteen helpen want de mens was bezig, maar om 14u had hij wel tijd voor me. Geen nood daar.

-Ik kom terug om 14u

-Ik wacht nog tot 14u20 vooraleer ik even vraag in een ander kantoortje of ik hem niet even kan bellen (en dus zijn nummer mag) want ik had toch een afspraak. “Nooo, he is out for lunch and just try to be patient…” –iedereen is in theorie op lunchpauze tussen 13u en 14u maar in de praktijk kijken ze natuurlijk niet op een minuutje of 35 als het op terug beginnen werken neerkomt.

-Ok, ik wacht nog tot 14u40 vooraleer ik het er toch nog eens op waag om zijn nummer ergens te vragen, ik krijg zijn nummer, bel hem en hij meldt me dat hij pas om 15u30 terug kan komen

-Om 15u30 sta ik geduldig als een hondje aan zijn kantoortje. Hij belt me één minuutje later om te melden dat hij het niet kan halen en vraagt of hij de afspraak met nog een uurtje kan verlaten…

-Om 16u30 bel ik hem éérst zelf (hoera, strak plan) om te vragen of hij er is en jawel hoor, hij is er (HIJ IS ER!). Ik ben natuurlijk nog aan de andere kant van ‘t stad en rep me naar zijn kantoortje waar ik hem te pakken krijg, een vijftal minuten voor hij het definitief wou bollen.

-Ik leg hem uit wat ik wil en hij zegt dat hij wel een aantal zaken heeft (natuurlijk niet alles wat me verteld is) maar dat ik morgen toch maar moet terugkomen om het op te halen –hij zou het klaar leggen…

Same old same old…

De volgende dag heb ik uiteraard geen tijd (er was ook niet echt een uurtje op geplakt) maar toen ik rond de late namiddag binnenviel op zijn kantoor was hijzelf natuurlijk niet aanwezig. Maar er was wel (hahaaa, de clue van het verhaal!) een theekransje bezig van een drietal op leeftijd zijnde dames. Ze konden me ook wel verder helpen (na mijn aandringen) maar de dame in kwestie had haar bril niet op, kon niet zo scherp turen naar het scherm als ik dat misschien wel niet zou kunnen en liet me dus gewoon alleen met de pc van meneer Obera. Ze zaten wel achter mij te theekransen, maar ik dacht: ‘de tante kan niet scherp zien van dichtbij, laat staan dat ze van ver kan kijken wat ik uitspook’ (en wat dan nog, ze zal waarschijnlijk meer geïnteresseerd zijn in met welke dame de burgemeester gisterenavond is gespot terwijl hij café ‘de pikante lingerie’ buitenkwam, dan in wat een musungu op een pc zit te prullen)(op een vijftiental minuten heeft een gemiddelde Keniaan trouwens maar twee documenten van de ene naar de andere schijf gesleept dus zal ze er ook niet veel vragen bij gesteld hebben dat ik er een 15tal minuten heb zitten prullen)(NIETS was minder waar uiteraard!) In een resem wilde sleepmanoeuvres heb ik 2.5GB van zijn pc gepleurd en in onze flashdisk gepropt. (hoeraa!)

Er zaten ook wel wat interessante documenten bij.

’s Avonds hebben we die natuurlijk vrolijk overgezet op de pc, de flashdisk gecleaned en de volgende dag zijn we als puppietjes gaan vertellen dat we toch niet erg veel informatie hadden gevonden en niet zeker waren of we wel alle juiste bestanden hadden (wat natuurlijk geen leugen is, we wisten natuurlijk niet zeker of we wel alles hadden gevonden wat hij van nuttigs had).

Ok, ok, het is niet lief van ons, maar zo’n kansje mag je niet bepaald laten liggen in het anti-informatie-delend regime dat hier leeft.

Goed, morgen doen we nog énkele officiële instanties aan op zoek naar nog enkele puzzelstukken en daarna lopen we terug het veld in om Koyango verder te mappen.

Btw, het onderwerp begint interessante vormen aan te nemen en we zijn in feite al een lange tijd nuttig werk aan het verrichten… ’t is dus niet dat we al weken niets aan het doen zijn.

‘Whe zjin hgoe bezeh…’

tot schnell in onze volgende update

soenen

siefo en klu

ps: hier nog enkele foto's die in aanmerking komen voor de een gouden schoen

Achtereenvolgens:

Oeli-market-indoor/Kibuye-market/Geeuwende Sofie met baard/Luk in Matatu/Kibuye-market/Mijmerende Joseph/Jommeke/Kuifje